Ο Ριμπάουντερ και το rebound.com.cy πραγματοποίησε μια εφ’ όλης της ύλης συζήτηση με τον πάντα ντόμπρο και σταράτο προπονητή του Άτλαντα, Δημήτρη Δεληχρήστο.
Ερ: Όλοι οι προπονητές που ασχολούνται με τα αναπτυξιακά, έτσι και εσύ, επιτελείς ένα σημαντικό έργο όχι μόνο για τον αθλητισμό αλλά και για την κοινωνία γενικότερα. Τι χαρακτηριστικά πρέπει να έχει ένας προπονητής αναπτυξιακού; Που πρέπει να δίνεται έμφαση; Τί πρέπει να προσέξει;
Απ: Το κυριότερο χαρακτηριστικό που πρέπει να έχει ένας προπονητής αναπτυξιακού είναι να έχει αγάπη για τα παιδιά, υπομονή και να αγαπάει αυτό που κάνει. Και η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν πολλοί τέτοιοι προπονητές. Ένας προπονητής που δουλεύει στα αναπτυξιακά πρέπει να γνωρίζει τι κάνει, για ποιο λόγο το κάνει, σε ποιους το κάνει και ποτέ το κάνει. Επίσης ένα σημαντικό πράγμα που πρέπει να καταλάβει και ο προπονητής αλλά και ο <<εργοδότης του>> είναι ότι σε καμία περίπτωση δεν θυσιάζουμε την εκπαίδευση για το αποτέλεσμα, διότι θα τα βρούμε μπροστά μας. Εγώ αν μπορώ να δώσω μια προσωπική εμπειρία σε συναδέλφους, είναι ότι πρέπει ο προπονητής να έχει πρόγραμμα, να δουλέψει στην μεθοδολογία, να γράφει όλες τις προπονήσεις, όταν τελειώνει τις προπονήσεις να κάνει αυτοκριτική, να παίρνει σημειώσεις και να προσπαθεί να απόκτηση μια προσωπική σχέση με τα παιδιά.
Θεωρώ ότι η προπονητική στο αναπτυξιακό επίπεδο είναι λειτούργημα, εφάμιλλο με αυτό του εκπαιδευτικού.
Ερ: Ο Αθλητισμός και η κοινωνία το τελευταίο διάστημα ταλανίζεται αφάνταστα από την πανδημία και από τα περιοριστικά μέτρα που λαμβάνουν οι κυβερνήσεις ανά το παγκόσμιο. Ποια είναι η άποψη σου στο κομμάτι αυτό.
Απ: Δυστυχώς έχει επικρατήσει μια άποψη ότι ο αθλητισμός επιβαρύνει την πανδημία, ωστόσο με τα στοιχεία από έρευνες που γίνονται δεν αποδεικνύετε αυτό μάλλον το αντίθετο γίνεται. Όμως καλώς ή κακώς δεν παίρνουμε εμείς τις αποφάσεις αλλά οι ειδικοί. Προσωπικά πιστεύω ότι αν βάλουμε σε μια ζυγαριά από την μια τα θετικά που προσφέρει ο οργανωμένος αθλητισμός και από την άλλη τα αρνητικά, το αποτέλεσμα γέρνει κατά πολύ στα θετικά. Και πραγματικά μια μέρα θέλω να βρω ένα ειδικό και να τον ρωτήσω πως μπορεί ένα παιδί να μην γυμνάζεται, να μην κοινωνικοποιείται, να είναι όλη μέρα μπροστά από ένα υπολογιστή, να έχει αυξήσει το σωματικό του βάρος και να λέμε ότι θέλουμε το καλό του.
Ερ: Πως αντιδρούν τα παιδιά και τι αντίχτυπο θα έχει η μεγάλη αυτή αποχή από τις προπονήσεις τόσο στην ανέλιξη τους στο αθλητικό κομμάτι όσο και στην ψυχολογία τους γενικότερα.
Απ: Δυστυχώς οι συνέπειες είναι ανυπολόγιστες, και το έχουμε πει εδώ και καιρό, ειδικότερα στον ψυχολογικό τομέα. Και εδώ είναι τεράστιο λάθος των κυβερνήσεων που δεν είδαν τις παράπλευρες συνεπείς των μέτρων. Χρειάζεται τεράστια προσπάθεια και μεγάλη χρηματοδότηση προς τα σωματεία ώστε να μπορέσουν να βρούνε λύσεις.
Σαν Άτλαντας αυτό που μπορώ να σας πω ότι η προπονητική μας ομάδα σε συνεργασία με τον υπεύθυνο φυσικής κατάστασης μελετάμε ένα πρόγραμμα που θα μπορέσουμε να επαναφέρουμε τα παιδιά από όλες τις πλευρές όσο ποιο γρήγορα γίνεται.
Ερ: Στο εξωτερικό είδαμε αρκετές ομάδες και προπονητές να διοργανώνουν διαδικτυακά προγράμματα προπονήσεων. Γιατί δεν γίνεται κάτι παρόμοιο και στην Κύπρο? Το σκεφτήκατε καθόλου?
Απ: Στην πρώτη καραντίνα κάναμε και εμείς διαδικτυακά μαθήματα, όμως είδαμε ότι δεν έχουν αποτελέσματα και γιαυτο στραφήκαμε σε εναλλακτικό πρόγραμμα. Η αλήθεια είναι ότι οι ομαδες δεν έχουν κυρίως την υλικοτεχνική υποδομή για κάτι τέτοιο, που μπορεί να φαίνεται απλό αλλά δεν είναι. Σαν Άτλαντας σχεδιάζουμε να προχωρήσουμε σε ένα online πρόγραμμα μέσα από μια πλατφόρμα που κάνουμε, άσχετα από την πανδημία.
Ένα καταληκτικό σχόλιο.
Απ: Ήρθε θεωρώ η ποιο δύσκολη στιγμή της πανδημίας, η στιγμή που όλοι έχουμε κουραστεί, και που η υπομονή μας εξαντλείται. Αυτή όμως είναι και η ποιο κρίσιμη στιγμή, ο ένας πρέπει να βοηθήσει τον άλλο και θέλω να πιστεύω ότι φτάνουμε στο τέλος.
Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός πρέπει να εκσυγχρονιστή, νομοθετικά κυρίως. Να βρούμε ένα νέο μοντέλο που θα μπορέσει να αναβαθμίσει τον Κύπριο αθλητή, αλλά και το αθλητικό σωματείο.
Τέλος η κοινωνία να κάνει το χρέος της, να στήριξη πραγματικά τα σωματεία, όχι με χρήματα αλλά με νέες εγκαταστάσεις, με ανακαίνιση των υφιστάμενων και με ένα πραγματικά εθνικό σχέδιο αθλητισμού, που πραγματικά η Κύπρος το έχει ανάγκη.
